TRESERZY

Piosenka z przedstawienia "ANNA KARENINA" teatru im. Jaracza w Olsztynie

słowa: Jan Wołek
muzyka: Jerzy Satanowski

My treserzy! – niby człowiek, a bydło
Włos się jeży i nie dziw, że zbrzydło
Gdy ujawnia się zdolność
Żeby zabrać wam wolność
Między szczęki wetknąć wędzidło. 

Spętać wszelką swobodę i różność
Po to, żeby nakarmić swą próżność
By podtuczyć swą pychę
A wy dumne i ciche
Jakby zawsze już było za późno! 

Potrzeba nam głębszych słów i spojrzenia
By dostrzec to, co jest w was do zobaczenia
Co jest w pani otchłani, tak ukryte przed nami jak diament.
Jak diament w sercu kamienia. 

My treserzy – nam jedno jest w głowie
Zdobyć władzę i trzymać przy sobie
Lecz panować nad sobą
A nie inną osobą
To jest władza najwyższa, panowie! 

Wy do wioseł – my zawsze za sterem
Każdy z nas się rodził  oficerem
Choć nas goni myśl chyża:
Kogo bardziej poniża
Kiedy człowiek, człekowi treserem?!

 

Potrzeba nam głębszych słów i spojrzenia
By dostrzec to, co jest w was do zobaczenia
Co jest w pani otchłani, tak ukryte przed nami jak diament.
Jak diament w sercu kamienia.