słowa: Itzig Manger / przekład Piotr Millati
muzyka: Jerzy Satanowski

Tu leży słowik smutny i strudzony
Który się łóżka własnego doczekał
Wieczny włóczęga i krawców poeta
Striumień poezji do dna wysuszony

Leżącemu tutaj nie trzeba niczego
Niech chwasty się bujnie na grobie rozplenią
A śnieżyce w zaspę miejsce to zamienią
Kret mu kompanem a robak kolegą

Nie rzucajcie kwiatów na moje mieszkanie
Co wiatr powywracał, niech takim zostanie
I pozwólcie gniazdo w nim założyć sowie

Niech cmentarna koza trawę tu połyka
Ważek, much, komarów niech brzęczy muzyka
Zostawcie w spokoju śpiącego w tym grobie