BALLADA O PANIACH MINIONEGO CZASU

piosenka z przedstawienia "WIELKI TESTAMENT" - Teatr Ateneum Warszawa

słowa: Franciszek Villon
muzyka: Jerzy Satanowski

Powiedz mi, gdzie i w jakiej ziemi
Jest Flora Rzymska krasawica
Archippa, cud między cudami
Tais, stryjeczna iey siestrzyca?
Ty, Echo, co głos wracasz skory
Gdy pomkniesz nad strumienia biegi
Mów, gdzie są piękne dawney pory?

Ach, gdzie są niegdysiejsze śniegi!
Ach , gdzie są niegdysiejsze śniegi!

Powiedzcie, kędy iest uczona
Helois, dla miłości którey
Abeylart Piotr, zmienion w kapłona
Żal swóy w klasztorne zamknął mury?
Podobnież, gdzie ta monarchini
Co, śmiertelnemi szyjąc ściegi
Worek, gachowi grób zeń czyni?

Ach, gdzie są niegdysiejsze śniegi!
Ach, gdzie są niegdysiejsze śniegi!

Królowa Blanka, jak liliia
Syrenim głosem zawodząca
Berta o wielkiey stopie, Liia
Bietris, Arambur, Alys wrząca
Iohanna, co w mężczyźńskiey szacie
Anglików gnała precz szeregi
Gdzież są ? wy mówcie, jeśli znacie

Ach, gdzie są niegdysiejsze śniegi!
Ach, gdzie są niegdysiejsze śniegi!

Nie pytay, kędy hoże dziewki 
Idą stąd y na iakie brzegi
Iżbyś nie wspomniał tey przyśpiewki
Ach, gdzie są niegdysiejsze śniegi !